"Benito Lertxundi Orion jaio zen, 1942ko urtarrilaren 6an, errege egunez. Bera izan zen sendi apal bateko bederatzi anai-arrebetatik azkena.

Jaiegun haundietan eta familiakoak bildutakoan kantatzen bazuten ere, ez zen musikaririk haien artean. Benitok berak ere zaletasun haundiagoa zekarren marrazkietarako-eta, herrian zen organojole bati entzuten egotea ere gustatzen zitzaion arren. Garaiko erdal irakaskuntza hura ez zuen batere begikoa, eta herriko eskola bukatutakoan Zarauzko Arte eta Ofizio Eskolan hasi zen, frantziskotarrenean. Han buztina eta egurra lantzen ikasi zuen, eta bide horretatik lortu zuen lehenengo lana, tallista alegia, zenbait sari irabazteaz gain.

Hemeretzi urte zituela, erloju denda batean hasi zen lanean, Martin Lizasorenean. Erlojuak konpontzen ikasi zuen orduan, baina baita besterik ere. Egun batean Lizasok laud bat utzi zion. Berekasa hasi zen Benito, hura afinatzen eta jotzen. Gogokoa izan zitzaion nonbait, eta hurrengo pausoa gitarra elektrikoa erostea izan zuen. Erloju dendan bertan jotzen zuen, bazkalondoan zabaldu aurretik, bere gustoko kantarien bertsioak egin eta euskaratuz: Shadows, Cliff Richards, Elvis Presley...
 

 
1965 urte ingurua zen, eta Ez Dok Amairu mugimendua ari zen mamitzen: han ziren Artze anaiak, Jose Angel Irigarai, Lourdes Iriondo, Xabier Lete, Julen Lekuona, Laboa bera... eta Oteizaren itzal luzea, euskal artea berritu eta gizartea astindu nahi zituen oldar hartan. Ikastoki eta esperimentu leku aparta izan zen hura, eta, 1972 aldera desegin bazen ere, ordurako utzia zuen hazia Benitorengan.

1971n kaleratu zen bere lehen disko luzea, Benito Lertxundi beste izenik gabe. Single bilketa zen berez: gitarra hutsez abesten zituen bere hasierako borroka eta maitasun kantak, herrikoiak eta sortuak nahasturik, gaur musikalki injenuo samarra iruditzen bazaigu ere."

(Testua, Hunkidura Kuttunak bildumako liburuxkatik hartua. Elkarlanean, 1993)

  
Hurrengo orria